![Indiana Jones and the Staff of Kings [PSP]](skriny/screen242.jpg)
Sławetny Idniana po raz kolejny będzie musiał pokrzyżować plany złym nazistom. Tym razem Jones nie może dopuścić, aby w ich ręce wpadła tytułowa Laska Króli (hehehe…), dzięki której, wierząc pradawnym legendom, można sprowadzać na wrogów głód, powodzie, wichury i innego typu plagi, do wyboru, do koloru. Oczywiście wizja tego artefaktu w rękach niemieckich nazistów nie wróży niczego dobrego, toteż Jones wraz z piękną (na ile tylko pozwala specyfikacja przenośnej konsoli) dziennikarką ruszają w podróż dookoła świata, aby tylko znaleźć Laskę przed Niemcami.
W chwilach takich jak ta łapiemy równowagę przyciskami L i R
Wraz z Indianą zwiedzimy spory kawał Ziemi. "Podróże" głównego bohatera to właśnie jeden z największych plusów tej produkcji. Każda z lokacji jest bardzo zróżnicowana oraz zaskakująco ładna, oczywiście jak na możliwości PSP. Ponadprzeciętnej grafiki nie dostrzegamy co prawda na samym początku (wąskie i ciasne uliczki San Francisco), lecz w miarę zagłębiania się coraz dalej i dalej w obce dla człowieka środowisko dajemy uwieść się pięknu kolejnych lokacji. Wraz z Jonesem zwiedzimy wcześniej wspomniane miasto, Panamę, Istambuł, Nepal i ogromną, powietrzną fortecę nazistów. Każda z tych lokacji jest bardzo szczegółowa i naprawdę solidnie wykonana. Do teraz mam w pamięci widok z wiszącego nad niebezpieczną przepaścią mostu w Panamie czy ukryte miasteczko wysoko w Himalajach. Grafika to bez wątpienia coś, co w Staff of Kings zaskakuje najbardziej.
Łopata to standardowe wyposażenie każdej starożytnej świątyni
Drugim dużym plusem tej gry są różnorodne zadania, jakie przyjdzie nam wykonać. Przenośny Indniana Jones to nie tylko skakanie nad niebezpiecznymi przepaściami i strzelanie z bata w stronę złych (jeden bardziej od drugiego) nazistów. Misje są zróżnicowane, dzięki czemu monotonia w tej grze praktycznie nie istnieje. Raz musimy przetrwać solidną bitkę w barze, następnie wspinać się na sam szczyt azteckiej świątyni, żeby jeszcze innym razem uskakiwać przed toczącymi się w naszą stronę ogromnymi kulami. Jedynym minusem jest długość każdej z misji, bowiem dzieją się one na naprawdę małym obszarze (twórcy w miarę skutecznie to maskują) i trwają przeważnie po kilka-kilkanaście minut, w zależności od tego co musimy zrobić i jak na to wpadniemy. Na całe szczęście lokacji jest prawie czterdzieści (!), więc gry i tak szybko nie ukończymy.
Chociaż walki z przeciwnikami to tylko jedna z wielu składowych w tej grze, są one zaskakująco zróżnicowane i dają graczowi naprawdę wiele możliwości. Jones posiada niebanalny zakres ruchów i kombinacji. Zaczynając od silnego i słabego ciosu, może łączyć je w kombinacje (wyświetlają się na ekranie podczas walki), stosować blok, uskakiwać na boki, podnosić z ziemi różnego rodzaju przedmioty, od butelek po stalowe rury (jest tego cała masa) i używać je na wrogach, spychać ich w przepaści, zachodzić od tyłu, smagać batem, rozbrajać z broni palnej, strzelać do nich, wyswobadzać się z ich uścisków i jeszcze kilka innych możliwości. Biorąc pod uwagę, że walka w Staff of Kings jest tylko jedną z atrakcji, trzeba przyznać twórcom, że bardzo dopracowali swój tytuł. Latające w barach krzesła i butelki, wrogowie spadający ze śnieżnych stoków, Jones zamachujący się łopatą na kilku przeciwników… mniam. Walki z "bossami" są jeszcze bardziej emocjonujące. Tutaj zawsze musimy wykazać się szybkością i zręcznością, bowiem, jak można się spodziewać, tradycyjne metody pięści i buta nie działają na nich tak dobrze.
Pa Pa!
Kolejnym plusem jest kilka dodatków, jakie możemy odblokować. Niczym w Tomb Raider, poza zwyczajnym przejściem poziomu możemy pobawić się w odszukiwanie dodatkowych artefaktów, które bardzo dobrze poukrywano. Znajdując cenne przedmioty zamieniamy je na "ulepszenia" dla głównego bohatera. Więcej zdrowia, lepsza garda czy szybkostrzelność to tylko część cech, jakie możemy "poprawić" najsławniejszemu (zaraz po pannie Larze) archeologowi. Odblokowujemy również szkice koncepcyjne oraz kody, które możemy użyć przechodząc grę po raz kolejny. Twórcy puszczają kilka razy oko do gracza, chociażby śmiesznymi animacjami w głównym menu (wystarczy nic w nim nie robić) czy komentarzami bohatera, gdy zbyt długo stoimy w miejscu. O ciętych tekstach towarzyszącej (czasem bierze udział w walkach) pani reporter nie wspomnę.
Indy zdobywa nie tylko grobowce, ale i żony
Podsumowując, Indiana Jones nad the Staff of Kings to świetna gra akcji, która, jak mi się zdaje, przejdzie niestety bez echa. Emocjonujące walki, niezłe widoki, szeroki zakres ruchów głównego bohatera, zróżnicowane misje, wspaniała grafika i muzyka, jaką znamy z filmów składają się na jedną z najlepszych gier na PSP, w jaką grałem tego lata. Gorąco polecam, nie tylko fanom Tomb Raider.