Bohaterowie umierają

Początek książki to klimatyczny epizod opowiadający o jednym z wielu zadań Caine'a. Jego oczami widzimy, jak planuje zasadzkę na cesarza pewnego fikcyjnego państwa, pozbawia go życia i - pokonawszy sługusów władcy - brawurowo ucieka z miejsca zbrodni. Kolejne rozdziały są jednak bardziej chaotyczne. Zostajemy wręcz zasypani ogromem informacji, więc trudno się połapać, o co właściwie chodzi. W krótkim czasie poznajemy wielu bohaterów, różnorodne koncepcje i oryginalne pomysły. Aby było łatwiej, postaram się omówić wszystko po kolei.

Koncepcja Stovera przypomina mi po trochu to, co mogliśmy zobaczyć w Matriksie oraz przeczytać u Ziemiańskiego w Toy Wars. Obok siebie funkcjonują dwa światy: realny i wirtualny. Technika jest tak bardzo rozwinięta, że istnieje możliwość, by "przesyłać" ludzi w odmienne czasy i rzeczywistości. Oryginalność "Bohaterów" polega na rozwinięciu tego pomysłu. Tutaj jedna osoba zostaje wysłana, a inne po uiszczeniu słonej opłaty, mogą towarzyszyć wybrańcowi. Obcowanie z Aktorem polega na wspólnym odczuwaniu wszystkich bodźców: można poczuć zapach, dotyk, smak lecz nie można kierować jego poczynaniami. Istotny jest fakt, że śmierć wirtualnej kreacji oznacza zgon także w rzeczywistości. Taka rozrywka jest najbardziej popularną zabawą w bogatych sferach.

Caine to główny bohater powieści. W większości przypadków to jego przygodom będziemy się przyglądać. Mężczyzna ma około czterdziestu lat, jest dobrze zbudowany, silny i sprawny fizycznie. W Akhanie to prawdziwy twardziel. Nikt nie jest w stanie pokonać go w bezpośredniej walce. Prędzej czy później jego ostre jak brzytwa sztylety odbiorą życie przeciwnikowi. On się nie patyczkuje. Jedyne rozterki, jakie go dosięgają, dotyczą tego, w jaki sposób zabić swojego wroga. Czasem jest bezczelny i chamski, bo wie, że może sobie pozwolić na takie zachowanie. Do tego jest charyzmatyczny, odważny i inteligentny. Dzięki połączeniu tych cech staje się największą gwiazdą Studia.

Hari Michaelson jest jednym z wielu Aktorów. To właśnie jego zadaniem jest wcielanie się w postać tego bezwzględnego zabójcy. Żona Hariego, Sarah, zajmuje się tym samym co mąż. W Nadświecie funkcjonuje jako Pallas Ril. Kobieta w przeciwieństwie do swojego partnera, nie chce odbierać nikomu życia. Przeciwnie, jej powołaniem jest ratowanie ludzkich istnień. Różnice charakterów obu bohaterów są bardzo widoczne.

W okrutnym świecie miłość zostaje przedstawiona jako motor napędowy do działania. Miłość trudna, burzliwa, romantyczna. To właśnie uczucie do żony sprawia, że Hari pod postacią Caine'a z taką determinacją pokonuje wszelkie przeciwności. Gdy dowiaduje się, że jego wybranka może zginąć w Nadświecie, decyduje się przy użyciu wszelkich możliwych środków ocalić ukochaną. Nie przejmuje się łamaniem prawa i konsekwencjami swoich poczynań. Liczy się tylko ona. Gdzieś w tle głównej linii fabuły toczy się nieustanna walka o zdobycie władzy. Metody dążeń o coraz większe polityczne wpływy w obu światach są takie same. Załatwia się brudne interesy, co chwilę pojawiają się zdrajcy, na porządku dziennym jest przekupstwo. W nieczystych intencjach wykorzystana została także religia.

W książce zarysowany jest także klarowny podział na życie na Ziemi i w Nadświecie. W naszej krainie dominuje rozwinięta technologia, pojawiają się hologramy i latające taksówki. Mamy też podział na kasty. Najniżej są Pracownicy, Rzemieślnicy i Robotnicy, nad nimi Biznesmeni, Inwestorzy, Uprzywilejowani. A gdzieś pośrodku są Administratorzy. Bardzo trudno jest awansować z niższej kasty do wyższej, ale spadek w hierarchii jest całkiem prawdopodobny, gdy działamy przeciw władzy. Podobnie mieszane związki nie są mile widziane. Wymienione zostają też nazwy faktycznych miast, takich jak Londyn, Johannesburg, Tokio czy Kabul. Jakby dla kontrastu, dominującą siłą w Akhanie jest magja (pisownia oryginalna). Pojawiają się magiczne przedmioty, duchy i zjawy. Smoki, trolle, gryfy, elfy i krasnoludy stanowią nieodłączny element krajobrazu cesarstwa.