Cztery pokoje

W sylwestrową noc w hotelu wszyscy dobrze się bawią. Wszyscy poza obsługą - na stanowisku boya pozostał na warcie w zastępstwie niejaki Ted, który liczy na napiwki i raczej spokojną noc. A co dostanie? Cztery pokoje do obsłużenia, a każdy z nich wyreżyserowany z coraz to bardziej pokręconą pomysłowością.

Cztery pokoje

Zasadniczo film rozkręca się z każdą scenką serwując najpierw szokujące, ale spokojne scenerie Allison Anders i Alexandre'a Rockwella, by później poczęstować nas majstersztykami Rodrigueza i Tarantino. Zaczyna się niemalże niewinnie - pięć uwodzicielskich czarownic zbiera się w apartamencie nowożeńców. Do spełnienia rytuału potrzebny jest im jednak mężczyzna, "zaszczyt" oczywiście pada na nasze niewinnego członka obsługi. Dalej dostajemy opowieść o małżeńskiej sprzeczce, która zostaje zakłócona w dość nieodpowiednim momencie - fragment ten jest dość mocno zawiły i w zasadzie życzymy bohaterowi, żeby już czym prędzej wyniósł się do recepcji. Później jest z górki - zamiast zagadkowości i nieco irytującego napięcia mamy prześmieszne perypetie niańczenia dzieci groźnie wyglądającego gościa, które mają tendencje do uprzykrzania życia sobie nawzajem, jak i ludziom dookoła. A końcówka... to już czyste kino Tarantino - jeden dobry pomysł i masa dialogów wokół niego. A do tego plejada gwiazd - Madonna, Banderas, Bruce Willis, Tim Roth, no i oczywiście bezbłędny Tarantino, który nie mógłby powierzyć najważniejszej roli swej powieści nikomu innemu, jak tylko sobie samemu.

Film jako całość jest dość nierówny, ale chyba o to chodzi w kręceniu przez parę osób. Pierwsza połowa dość leniwie napędza cały obraz serwując nam stosunkowo niski poziom wrażeń. Dalej, w częściach Roberta i Quentina ma się wrażenie jakby te dwadzieścia minut to było z jednej strony za mało, ale z drugiej w sam raz, żeby każda sekunda kipiała emocjami i pomysłami. Wyobraźnia Rodrigueza i jego umiejętność pakowania w kłopoty młodego rodzeństwa (które notabene jest naprawdę świetnie odegrane przez nieletnich aktorów) powala na każdym kroku. A kto bacznie obserwuje styl Tarantino, ten doskonale wie, czego się po nim spodziewać - rozmów na przeróżne tematy, w tym obowiązkowo o filmach.