Dobromiła wydaje się najszczęśliwszą nastolatką na świecie. W końcu ma kochającą rodzinę, nie cierpi na niedostatek pieniędzy, ma dobrą przyjaciółkę, własne zainteresowania i pewne sukcesy na swoim koncie. Chociażby w nauce. Co zrobić jednak, gdy okazuje się, iż to wszystko jest jedynie na pokaz? Tak naprawdę świat Miłki pogrążony jest w chaosie. Odgórnie zagoniona do wyścigu szczurów, z każdą minutą dnia zapełnioną jakimiś zajęciami i obowiązkami, dotychczas tego nie zauważała. Teraz, gdy odnajduje porzuconego psa i spotyka ponoć zmarłego dziadka, wszystko się zmienia.
Agrafka niemal od razu skojarzyła mi się z doskonałą książką Dana Millmana (Droga miłującego pokój wojownika), reklamowaną hasłem: Książka, która zmienia życie. Co prawda, obie pozycje mają ze sobą wiele wspólnego, lecz tak naprawdę powieść Izabeli Sowy jest jedynie uboższą krewną historii Dana Millmana. A czy to źle? Raczej nie, ponieważ nie widzę na rynku miejsca na konkurencję dla mistrza świata akrobatyki. I o ile Droga miłującego pokój wojownika jest skierowana raczej dla nieco starszego czytelnika, tak Agrafka sprawdza się wyśmienicie w swojej, nie tak wyrośniętej, grupie odbiorców.
W cuda nie wierzę, ale być może powieść Izabeli Sowy zmusi młodych czytelników do głębszych refleksji i zastanowienia się szczególnie nad pytaniem - Jak tak naprawdę chcę żyć i czy będę szczęśliwy? A książka nie tylko jest gotową odpowiedzią na to pytanie, ale też stara się ustrzec przed pewnymi błędami, które w przyszłości z pociechy zrobiłyby dorosłe dziecko (polecam zespół Turbo). A bez znaczenia jest też fakt, że Agrafka, oprócz uczenia, dostarcza także od groma rozrywki.
Sytuacje, w jakich znajduje się główna bohaterka, są często niezwykle komiczne i wywołują uśmiech na twarzy. Jednak każda z nich, po głębszym zastanowieniu, skłania się raczej ku dramatowi, dzięki czemu przez śmiech dostrzegamy także problemy każdej nastolatki. A Dobromiła ma ich nadzwyczaj dużo. Zwłaszcza kiedy uporządkowany świat okazuje się jednym wielkim blefem. Jednak czy też te wszystkie zasady, według których żyjemy, nie są ogromnym kłamstwem?
Agrafka
Muszę przyznać, że już dawno nie spotkałem się z polską książką dla młodzieży, która byłaby tak dobrze napisana. Historia Miłki nie tylko wciąga już od samego początku, ale też dostarcza dużo zabawy i śmiechu. A przy tym rozpętuje w głowie burzę myśli. Jest to na pewno najlepsza pozycja z tego gatunku w mijającym roku. Podsumowując dwoma zdaniami. Książka zaskakuje, bawi i uczy. Obowiązkowa pozycja w biblioteczce młodego czytelnika. Starsi? Starsi mogą sobie darować.
