NESomania, czyli 8 bit wiecznie żywy

Na początek trochę o historii tej konsolki. W Polsce była ona zdecydowanie bardziej znana jako "Pegazus" lub "Pegasus", natomiast jej prawdziwa nazwa to Nintendo Entertaiment Systems. Skąd zatem te różnice? Spokojnie, dojdziemy do wszystkiego. Ewenementem sprzedaży Pegazusa w Polsce była jego dostępność. Ta konsolka po prostu była wszędzie - tak w sklepach, jak i na bazarkach. Czasy, w których rozpoczęto jej sprzedaż, były jeszcze dosyć niestabilne, jeśli chodzi o prawa autorskie - w zasadzie do 1990 roku można było "piracić" legalnie.

I stało się. Całą Polskę zalały nielegalne klony konsoli Nintendo, nie wspominając o grach, których były tysiące. Jak ten handel utrzymywał się tyle lat? Tego nie wiem, ale fakt jest faktem, każdy kto kiedykolwiek posiadał Pegasusa i kupował do niego gry, był piratem. To był właśnie powód, dla którego w Polsce nie sprzedawano konsoli pod nazwą NES. Klony, które były ogólnodostępne, to nie dosłowna podróbka NES-a, tylko urządzenia oferujące podobne możliwości sprzętowe, nie mniej jednak w dalszym ciągu pirackie. W następnych generacjach komputerów i konsol skala procederu się zmniejszyła, a następnie upadła całkowicie, bo czy ktoś widział klona Xboksa 360? No właśnie. Mimo wszystko, to były złote czasy dla graczy. Gry po "dyszku", tania konsola i - przede wszystkim - zero problemów z dostępnością. I aż dziw mnie bierze, że nic z tym nie zrobiono, przecież Pegazusy można było wciąż spotkać w obrocie rynkowym na początku XXI wieku.

W tym artykule przedstawię trzy gry z NES-a, a o kolejnych opowiem w następnym numerze.

Trzeba było się uczyć w szkole, a nie za kluczami ganiać.

Super Mario Bros.

Flagowa gra Nintendo, której bohaterowie do dzisiaj robią karierę w świecie wirtualnej rozrywki. Od strony technicznej to nic ciekawego, ot parę posklejanych pikseli. Mimo to, gra była całkiem grywalna, a motyw muzyczny w niej wykorzystany przeszedł do historii. Fabuła gry jest prosta jak drut. Królewna została porwana i jest przetrzymywana przez złego Koope, a dwóch hydraulików - Mario i Luigi - ruszają jej na ratunek. Muszą przemierzyć 8 światów, w których czekają na nich śmiertelne niebezpieczeństwa. Zdecydowanie nie można mówić o jakimkolwiek przełomie czy mega miodności płynącej z grania. Dlaczego więc ta gra sprzedała się tak dobrze? Tego nie wiedzą nawet najstarsi Indianie. Osobiście dałbym jej co najwyżej sześć.