|
|
|
FILM Noc w Muzeum
AUTOR Mateusz 'Papkin' Witczak
|
Noc w Muzeum
Jeżeli masz nieznośnie męczące młodsze rodzeństo/kuzynostwo, dzieci, które raz po razie doprowadzają cię do stanu skrajnego wyczerpania, a psychiatra zarobił krocie na twoich załamaniach nerwowych, to wybierając się z dzieciarnią na Noc w muzeum zyskasz w najgorszym wypadku spokojne popołudnie, a w najlepszym - ciekawie spędzony czas.
Nie ukrywam, że na film wybrałem się głównie ze względu na walczące we mnie, skrajne stanowiska. Z jednej strony gdy na ekranie pojawia się Ben Stiller, którego miłośnicy komedii kojarzą z naprawdę udanych kreacji w "Poznaj mojego tatę", "Starsza pani musi zniknąć" i "Nadchodzi Polly" oraz Robin Williams, co to potrafiłby z expose premiera Kaczyńskiego zrobić fantastycznie zabawny skecz, musi być przynajmniej zabawnie, z drugiej zaś... cóż - film, w którym eksponaty z muzeum ożywają na noc w wyniku działania starożytnych czarów wydawał się, przyznacie chyba, kiczowaty już w samych założeniach. W ostatecznym rozrachunku Noc w muzeum to niezłe, familijne kino, idealne na sobotni wypad z rodzinką do pobliskiego multipleksu.
Noc w Muzeum
Życie, życie jest nowelą
Zawiązanie akcji nie należy do specjalnie oryginalnych. Oto Larry Daley znalazł się na kolejnym, życiowym zakręcie. U boku żony, z którą rozwiódł się jakiś czas temu, pojawił się nowy mężczyzna. Co więcej szefostwo sprawiło mu niezbyt przyjemną niespodziankę w postaci zupełnie niespodziewanego wypowiedzenia. Nie chcąc opuszczać miasta (a przede wszystkim ukochanego synka) za chlebem - Larry przyjmuje posadę stróża nocnego w pobliskim Muzeum Historii Naturalnej. Przybytek okazuje się być naprawdę interesujący. Zwiedzający mogą podziwiać zarówno wypchane zwierzęta, jak i woskowe figury postaci historycznych, makiety z miniaturowymi figurkami Rzymian i Azteków oraz idealnie zrekonstruowany szkielet T-Rexa. Gdy jednak zwiedzający opuszczają muzeum, a zegar wybija 12, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, wszystkie figury ożywają, a Larry rozpoczyna walkę o własne być, albo nie być.
|
Woskowy prezydent
To jednak nie koniec. Prawdziwym wyzwaniem okazuje się nie tyle przeżycie jednej nocy w towarzystwie rwących się do bitki figurek, krwiożerczych bestii i postaci prosto z kart historii Stanów Zjednoczonych, ale utrzymanie tego miejsca przez kolejne dni. Dzięki radom prezydenta Roosvelta, własnej determinacji oraz pomocy poprzednich stróżów nocnych sytuacja Larry'ego w jakimś stopniu się poprawia. Przynajmniej do chwili, gdy...
Noc w Muzeum
Życie jest jak pudełko czekoladek
Cóż, więcej zdradzić nie chcę i nie mogę, bo mijałoby się to z celem. Cały obraz jest nie tyle rzeczywiście śmieszny, co szalenie optymistyczny i radosny, dzięki czemu, choć gagów w naturalnym tego słowa znaczeniu nie znajdzie się tu wiele, uśmiech nie opuszcza widza niemal przez cały czas. Warto zwrócić uwagę na trzymający w napięciu, mistrzowski finał w starym, dobrym stylu i szalenie przesłodzony, ale przez to idealnie wpasowany w konwencję, Happy End przez wielkie "H".
Noc w Muzeum
Habeus Adamczyk!
W pracach nad lokalizacją wziął udział jeden z najpopularniejszych aktorów, polskich ostatnich lat - Piotr Adamczyk, który podłożył głos pod zmęczonego życiem Daleya. Warto też wspomnieć o niezłej kreacji Lucyny Malec. O ile momentami dawało się wyczuć jakiś tam brak synchronizacji ust z wymawianymi kwestiami, to w porównaniu choćby do recenzowanego ostatnio Eragona - niebo, a ziemia. Cieszy również całkiem szczęśliwy dobór głosów. Jedyne, do czego można się przyczepić to tendencja do "ziomalizowania" dialogów, którą zespół polonizacyjny zaprezentował wpychając wszędzie pseudo-młodzieżowe zwroty i zdrabniając pieszczotliwie jakie tylko imię się da. Brawa należą się za kilka rodzimych akcentów.
Wojownik z nikąd
Noc w muzeum to 100 minut rozrywki dla całej rodziny na całkiem wysokim poziomie. Dość wyraźnie widać inspirację Jumanji i choć Joe Johnston, reżyser tegóż, może spać spokojnie, bo do jego kultowej komedii Nocy w Muzeum wciąż daleko, ogląda się ją przyjemnie. W chwili, gdy kino pełne jest mocno przereklamowanych gniotów, warto się wybrać na produkcję nie aspirującą do miana kultowego obrazu, ale zapewniającą naprawdę sporo autentycznej frajdy.
|
|
|
|
|
METRYCZKA |
| GATUNEK | komedia/familijny |
| ROK PRODUKCJI | 2006 |
| DYSTRYBUTOR | Cinepix |
| REŻYSER: | Shawn Levy |
| SCENARIUSZ: | Ben Garant, Thomas Lennon |
| OBSADA: | Robin Williams, Ben Stiller, Mickey Rooney |
|
|
MOIM ZDANIEM
Bartosz 'qjin' Woldański
|
Powiem szczerze - początek filmu niezbyt był przekonujący. Niby komedia, a zaledwie kilka, no może, kilkanaście razy na mej twarzy pojawił się banan, niestety nie jakichś wielkich rozmiarów. Choć przyznać trzeba, że ostatnimi czasy fajnych i powodujących wybuchy niekontrolowanego śmiechu komedii jest...niewiele. No więc, postanowiłem wytrwać i obejrzeć do samiutkiego finiszu, czego nie żałuję. Bo mniej więcej, jednak więcej, w połowie film się rozkręca już na dobre. Może nie uśmiałem się po pachy, nie potrzebowałem chusteczki do otarcia łez, to jednak oglądało mi się Noc w Muzeum naprawdę OK. Niektóre sceny - zabawne, zaś całościowo przypominało mi nieco, a nawet bardziej niż nieco, stare, ale jare Jumanji. To nie ten poziom, ale zobaczyć można, zwłaszcza miło się ogląda w gronie rodzinnym, bądź z przyjaciółmi. Do tego trochę popcornu i cola, tylko trzeba uważać, żeby przez przypadek kogoś nie upaćkać, bo parę momentów jest takich, że takie coś wydarzyć się może. Jakby co - ostrzegałem.
"mCrvn"
Hmm, co tu mądrego nabruździć tytułowi? Miała być komedia - a komedią raczej nie do końca to to jest, choć przy moim pokręconym poczuciu humoru to nawet obrady sejmu wydają się zabawne... Cóż, różne są gusta i guściki - pewnie niektórych te brednie rozbawią... "Nocka..." miała też być filmem rodzinnym - i tu akurat się spełnia w grubo ponad 100% skuteczności... Ba, filmik pięknie się przenosi na grunt przyjacielski. Tyla tu motywów nakłaniających do "dobrego zachowywania", wskazujących "co dobre, a co złe", że chyba nawet wkraczamy w obszar "amerykańskiego" stylu nauczania... A zatem docieramy już do definicji filmu edukacyjnego. I tu pozwolę sobie dać na wstrzymanie i rzucić jedną jedynie złotą myślą - "co jest do wszystkiego, to jest do d..., znaczy niczego". :D |
|
|
|
