Devil May Cry Anime

Jak można wywnioskować z fabuły, anime dzieje się gdzieś pomiędzy Devil May Cry 2 a czwartą częścią. Trójki oczywiście nie liczę, bo był to prequel, ukazujący młodego Dantego. W animowanej wersji jego przygód poznamy kilkoro bohaterów, z których połowa i tak umrze. Historią zajęli się zupełnie inni ludzie, co ma sporo wad - między innymi bzdur, które w świecie gry nigdy by się nie wydarzyły. Pojawia się tajemniczy Morrison - teoretycznie przyjaciel Dantego, ale my zupełnie nic o nim nie wiemy. Gość pojawia się znikąd, Dante wie o nim wszystko, on wie wszystko o naszym bohaterze - ale widzowie o nim zupełnie nic. Dziwna to sytuacja, twórcy mogli pokazać przynajmniej troszkę jego historii. Pojawia się też Patty Royale, osierocona i biedna dziewczynka, która jest równie infantylna jak jej imię. Sam nie wiem, po co Dante zaczyna się nią opiekować, pewnie z powodu kasy, którą ta córka kogoś-ważnego-którego-imię-zapomina-się-po-

-pięciu-sekundach odziedziczyła po śmierci ojca. Albo matki. Kogo to zresztą obchodzi? Ważne, że pojawia się kolejna nowa postać.

Devil May Cry Anime

Przez dwanaście epizodów Dante i ekipa - w tych rolach Trish i Lady - wałęsa się po mieście i walczy z demonami. Swoją drogą, miasto w dziwny sposób zupełnie nie przypomina tego z gier, kojarzę tylko alejkę, na której mieści się zakład fryzjerski protagonisty. Na początku fabuła jest prosta jak obsługa traktora - bohater potrzebuje forsy, którą po wykonanej misji daje mu Lady. Znając szczęście Dantego, misje prawie nigdy nie idą tak, jak on zaplanował - stąd też nici z kasy. Szczerze mówiąc, myślałem że przez pierwsze kilka epizodów umrę z niecierpliwości. Już czołówka pokazuje, jak efektowne walki można stworzyć robiąc anime - mimo to, każda z walk okazała się być prostą strzelaniną kończącą się po paru sekundach. Wierzcie lub nie, ale to nie zadowala - nawet mimo hektolitrów czerwonej posoki.