Final Fantasy IX [recenzja]

Na szczęście dla światowej rzeszy użytkowników konsol japońska firma deweloperska Square Co., Ltd. wsłuchując się w głosy Graczy dała im to, na co czekali. Całą serię Final Fantasy, a w jej składzie wspomnianą część oznaczoną numerem IX. Wspaniała gra przygodowa skompilowana z całym bogactwem świata RPG, którą od lat darzę wielkim sentymentem. Kto zanurzył się w "dziewiątkę" wie, o czym piszę, boć jak tu nie pokochać miłością czystą a platoniczną drobnego złodziejaszka Zidana, pełnokrwistej księżniczki i banitki w jednym - Garnett lub Dogger, zależnie od wcielenia, czarnego maga Viviego czy też zakutego w blachy lojalnego do bólu Kapitana Steinera, że o armii równie sympatycznych postaci nie wspomnę…. Jak? Kurza stopa, jak?!

Zidane - złodziejaszek o złotym sercu

Na początku była konsola Playstation. Poczciwy "szarak", który przez pięć z górą lat niemal całodobowo dostarczał mi rozrywki przez wielkie "R". Grało się zajadle do białego świtu. Rynek gier komputerowo-konsolowych dopiero raczkował i był skierowany twarzą głównie w stronę najzamożniejszej części naszego społeczeństwa. Nic więc dziwnego, że w tym czasie kwitły giełdy komputerowe oferujące "przerobione" konsole i gierki umiejętnie "skrojone". Półświatek zarabiał ciężką kasę, gracze młócili paluchami po padach, a oficjalni dystrybutorzy dzięki niemrawej polityce - lub raczej jej niemal całkowitego braku - oraz nieokiełznanemu apetytowi na kasę potencjalnych klientów, patrzyli jak rzeka środków, zwanych popularnie pieniędzmi, zasila kieszenie braci umundurowanej w markowe dresiki. Masę czasu musiało upłynąć, aby zrozumieli, że nie tędy droga. Sam przyznaję to ze wstydem, iż czasami pogrywałem w "nielegale" nie tyle z powodu zaporowych cen, co opóźnień z dostępem oficjalnymi kanałami do topowych w danym momencie tytułów. Na szczęście to się powoli zmienia, a gdyby tak jeszcze polscy Wydawcy zrozumieli, że cenami z sufitu nie podbiją rynku, byłoby super…. I tak leciał sobie rok za rokiem, a każdy z nich z reguły miał do siebie przyporządkowanego konsolowego hita, jak to się teraz modnie powiada. Rok 2000 upłynął mi głównie pod znakiem Final Fantasy IX.

Garnet - piękna księżniczka o duszy wojownika

Moje pierwsze spotkanie z FF IX w żaden sposób nie wskazywało na późniejszą nim fascynację. Gierkę i to w oryginale otrzymałem od któregoś z kumpli z komentarzem, w którym jedyne słowo nadające się do zacytowania brzmiało "rasowa mendoza". Przytaszczyłem grę do domu, z napędu konsolki wyeksmitowałem stałego lokatora "Ace Combat 2" i umieściłem tam pierwszy z czterech cedeków "Finala". Obejrzałem urokliwe intro, po czym po ciemku na statku przejąłem kontrolę nad jednym z głównych bohaterów gry - Zidanem. Wykonałem parę czynności, po czym zapaliłem świeczkę i okazało się, że "mój człowiek", mimo że wygląda z grubsza na przedstawiciela homo sapiens wyposażony został w wyrastający z tylnej, bardzo niskiej strefy pleców, gustowny ogon! No to jest nieźle - pomyślałem sobie z nutą irytacji, gdyż nie lubię przesadnych udziwnień. W chwilę później stwierdziłem ze zdziwieniem, że postacie gry porozumiewają się ze sobą za pomocą komiksowych dymków, a walka oparta została na systemie turowym, o którym zresztą w tym momencie miałem mocno blade pojęcie. Jeszcze pomęczyłem się jakieś pół godziny, po czym wstępnie zdyskwalifikowałem kandydata na przebój konsolowy, powracając do lotów myśliwcem Mig 29 Fulcrum. Cóż mogę powiedzieć, wilk zawsze znajdzie drogę do lasu.

Marzenie każdego Gracza - złoty Chocobos

Po kilku dniach powróciłem do tematu, powoli zgłębiając wcześniej nieznane mi systemy gry. No i zassało, w dodatku na długie lata! Dość powiedzieć, że dopiero za czwartym czy piątym przejściem gry ukończyłem ją na pełne 100% ze złotym chocobosem i pokonanym superbossem Ozmą. Trwało to niemal 200 (!) godzin!

Freya - wspaniały sojusznik w walce

Czym jest dla mnie Final Fantasy IX? Wspaniałą grą przede wszystkim złożoną z nieprzerwanej przygody, dramatycznych zwrotów akcji, interesującego wątku fabularnego uzupełnionego wieloma mini-gierkami czy też subquestami. "Finalowa" karcianka "Tetra Master" nie ma sobie równych, a aukcje w Treno to doskonała zabawa połączona z możliwością wejścia w posiadanie ważnych dla fabuły przedmiotów, cennego uzbrojenia i wielu innych unikatowych fantów. A przyjazne stwory, które pojawiają się w różnych miejscach i proszą o pomoc lub zadają śmieszne zagadki? Za sympatyczne potraktowanie (z jednym wyjątkiem - Fałszywy Gimme Cat) każda z tych postaci rewanżuje się cennym upominkiem. Nie sposób opisać w krótkim siłą rzeczy tekście wszystkich możliwości oferowanych przez FF IX!